Ron Jans blikt terug: "Ik wilde gewoon ergens aangenomen worden"

Jans begon na zijn voetballoopbaan echter als leraar. "Je leert voor de klas omgaan met allerlei typen jonge mensen, je leert veel over voorbereiding, didactiek en methodiek, en je leert om voor een groep te spreken en met verhalen mensen mee te nemen. Het was een hartstikke leuke, leerzame tijd."

Hoewel hij zelf atheneum had gedaan, voelde Jans zich het meest verbonden met de mavoleerlingen. "Die zijn het meeste mens: wat impulsiever, wat puurder, op de een of andere manier. Je had er wat meer branieschoppers. Dat gaf soms een uitdaging om die voor je te winnen."

Duits was niet Jans’ hoofdvak op de lerarenopleiding; dat was geschiedenis. "Dat vond ik echt interessant, maar dat vergde ook veel studie, veel in archieven duiken, boekverslagen maken. Ik was goed in talen, dus ik dacht: ik neem een taal erbij. En dan ga ik niet Engels op de hogeschool in Groningen doen, zoals veel anderen, maar Duits in Leeuwarden. "Na mijn voetbalcarrière wilde ik gewoon ergens aangenomen worden. En als je al die vervoegingen doorhebt, is Duits niet heel moeilijk."

Jans denkt wel dat het in de huidige tijd nog een stuk lastiger is als leraar. "Mobieltjes hadden ze bij mij nog niet. Ik heb respect voor de docenten van nu, die moeten dat soort dingen ook nog managen. Sowieso is het natuurlijk een ondergewaardeerd beroep."