Natafelen met Redmer | Een gewonnen wedstrijd op een verloren avond

Het spookbeeld van de puntendokter dwarrelde al een aantal dagen door onze koppies. Op bezoek bij de nummer laatst doen wij meestal wat wij zo goed kunnen door niet te doen wat we eigenlijk wel zouden moeten kunnen. Nu niet. Hoewel het allemaal nergens op leek, hielden we de punten lekker in eigen zak. Verder heb ik er weinig over te zeggen eigenlijk. Maar ik doe het toch.

Niet omdat ik heel veel verstand van voetbal heb. Daar vertel ik de oplettende en minder oplettende lezer niets nieuws mee. Ik zeg iets van deze wedstrijd, omdat ik er iets van vind. Dat vinden we allemaal, maar ik heb het geluk dat ik daar een stukje over mag schrijven en dan anderen dan weten wat ik vind en datzelfde in sommige gevallen zelfs ook gaan vinden. Al benieuwd? Ik vind het een gewonnen wedstrijd op een verloren avond.

Wat ik eigenlijk het allerergste van alles vind, is dat ik er lekker voor ging zitten, maar er echt helemaal geen zak aan vond. Excuses le mot, maar zo is het wel. Er bleef bedroevend weinig over van mijn goedgemutstheid na het zien van drieënzestigste mislukte standaardpassjes en zesentwintig matige manieren op een bal weg te werken. Het was gewoon echt niet leuk en ik was blij dat het afgelopen was.

Maar ok, we konden met drie punten in de laadruimte van de bus lekker huiswaarts. De terugreis was niet lang, dus er bleef prima tijd over om nog even ergens een biertje te pakken. Zo heeft alles zijn voordelen en is alles maar net wat je er zelf van maakt.

Ook gemaakt: twintig af- en aanknopingspunten die alle kant uit schieten.

Tien keer mis:

1. Hoezo geen Musaba? Nu weer lekker met een naarbinnenwandelaar op rechts.

2. We beginnen ook nog steeds met Dresevic, trouwens. Hoe slecht zijn Van Ottele en Bakker dan wel niet? Ik heb even serieus op onze Ibrahim gelet en ik hield het niet droog. Ik vertel niet op welke manier.

3. Ik weet nog steeds niet precies waar ik nou op mijn vrije zaterdagavond negentig minuten naar heb zitten kijken. Een combinatie van voortkabbelende onkunde en vergezochte probeersels die met elkaar verbonden zijn door onbedoelde toevalligheden.

4. Het juk van de puntendokter zit inmiddels zo diep in ons dna dat we er vanaf de eerste seconde alles aan doen om dit uiterst matige Zwolle te laten ruiken aan een doelpunt. Of een punt. Of een overwinning.

5. Dus als je eerst kijkt en pas daarna je elleboog in een gebit mikt, is het niet ernstig genoeg voor een rode kaart. Net als dat je bij een bijzondere verrichting in het rijexamen vooral heel goed moet kijken. Het maakt niet uit hoe belabberd je het doet, als je het maar veilig doet. Kansloos.

6. Joey Veerman had ook zijn dag niet echt. Hij was daarmee niet slechter dan de anderen, maar wel even slecht. En het verval van de bovengrens van Joey naar de ondergrens van, pak ‘m beet, Lucas Woudenberg is nogal groot.

7. Wat was het plan?

8. Ok, Nygren op de vleugel hebben we nu vaak genoeg geprobeerd. Werkt niet. Maar de rest ook niet, trouwens. Uit de statistieken bleek dat onze vleugelaanvalles gemiddeld precies nul dribbels ondernamen. Daarentegen wel tien tackles samen. Tien. Onze buitenspelers zijn gewoon diep staande backs.

9. Daishwan Redan mag iemand slaan en krijgt daar van Higler een pedagogisch standje voor. En de onhandige uithaal van Van der Heide was net zo geel als die gemikte elleboog van Tedic. Wie het allemaal snapt, mag het zeggen…

10. We waren voetballend (en daar gaat het in het voetbal redelijk om) geen sprankje beter dan PEC Zwolle. Nietskommanul. Dat geeft toch op zijn minst te denken.

Tien keer raak:

1. Ik vind het uitshirt prachtig. Nog steeds. Vroeger wisten we amper hoe ons uittenue er uitzag, maar nu lijkt het wel of we er vaker in spelen dan ooit. Of we treffen tot nu toe allemaal blauwwitte ploegen.

2. Een flater van jewelste vorige week. Van mij, wel te verstaan. Xavier Mous vierde zijn debuut en dat hebben we verzuimd te vieren. Misschien maar goed ook, want heel gelukkig was zijn eerste potje niet. Bij deze alsnog: Hup Xavier!

3. Sven van Beek wordt hier vaak genoemd. Nu dus ook. Schitterende ontlading na een geblokt schot. Vlammend fanatisme. Wat mij betreft streamen ze dat fragment in een oneindige loop op de telefoontjes van alle verdedigers van de jeugdopleiding.

4. Na ruim vierenveertig minuten zagen we de eerste vloeiende aanval. Het werd nog lang geen kans, maar het leek wel op voetbal. Het leek zelfs op goed voetbal.

5. Wat een mazzel trouwens dat die lui van Zwolle er voorin zo achterlijk weinig van bakken. Een gezellige verzameling egocentristen, talentlozen en mensen die daar per ongeluk verzeild waren geraakt.

6. Uit het niets dan toch een goal. Niet toevallig Musaba met een dribbel, niet toevallig Van Ewijk met een rush, wel toevallig van Polen met zijn beste beentje voor.

7. Als je roept dat Al Hajj vaker een kans moet krijgen, doet hij dat geluid met slechte invalbeurten verstommen. Nu riepen we al een tijdje niets meer en prompt valt hij uitstekend in. Weer een optie voor op de vleugel.

8. Nogmaals de puntendokter: dat waren we niet.

9. Vorig jaar speelde we hier onze allerslechtste wedstrijd die ik me kan herinneren. Het was hemeltergend. Nu ook best wel, maar toen verloren we en nu niet en dat mogen we in al onze positiviteit best een stijgende lijn noemen!

10. Zoals gewoonlijk stond ik er niet tussen, maar het uitvak zag er goed uit! Veel mensen, veel kabaal. Veel kabaal, veel support. Prima sfeer en lekker feestje na afloop. Thanks!

Redmer Wijnsma