COLUMN | Een verre vriend uit Roemenië

Onze grote Roemeense held leek van de aardbodem te zijn verdwenen. Het lukte niet om Rodion Camataru te bereiken op het mobiele nummer dat zijn vroegere fan Johann Mast van de Leeuwarder Courant nog van hem bleek te hebben. Geen gehoor, keer op keer. Mijn berichtje op WhatsApp werd wel gelezen, door een account met als profielfoto een olijk Roemeens jongenshoofd, maar niet beantwoord.

Ongeveer een halve dag nadat ik het had opgegeven, ging mijn telefoon en verscheen de naam 'Rodion Camataru' in mijn scherm. Een vreemde sensatie die op dat moment bijna vergelijkbaar voelde met zomaar op een namiddag opgebeld worden door Nelson Mandela, Bruce Springsteen of Foppe de Haan.

Het was hem onmiskenbaar, Rodion Camataru dan, in haperend en verontschuldigend Engels. Hij zat bij zijn vrouw in de auto, terug uit het ziekenhuis. Niets ernstigs, gelukkig, maar het had hem nogal beziggehouden, vandaar. Of hij wilde meewerken aan artikelen over zijn tijd in Heerenveen voor het jubileumboek en Staantribune, ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van zijn oude club? 'Of course, my friend!'

De volgende ochtend, ik fietste naar mijn werk, belde de legendarische oud-spits en tegenwoordig succesvolle zakenman alweer. Wanneer hij mij kon verwachten in Craiova, dan hield hij die dagen vrij in zijn volle agenda.

"Het beste is om naar Boekarest te vliegen, dan kom ik je daar ophalen op de luchthaven", zei hij. "Is dat bij u in de buurt", vroeg ik, niet direct beschikkend over de juiste topografische kennis van Roemenië. "Ruim tweehonderd kilometer", antwoorde hij lachend. "Dus we hebben meteen tijd genoeg om uitgebreid over vroeger te praten in de auto!"

Aangekomen op mijn werk kostte het nog even tijd om dit gesprekje te laten bezinken. De vriendelijkheid en toegankelijkheid waren zo overweldigend dat je bijna zou vergeten dat Rodion Camataru een Roemeense voetballegende is die in Craiova jarenlang zonder deurbel leefde omdat hij anders de hele dag in de deurpost handtekeningen zou staan uitdelen.

De ongekend populaire volksheld was waarschijnlijk een wereldvoetballer geworden als hij in zijn beste jaren het Roemenië van dictator Nicolae Ceaucescu had mogen verruilen voor de andere kant van het IJzeren Gordijn. In plaats daarvan werd hij in zijn nadagen een grootheid in Heerenveen, een club die hij voor altijd in zijn hart heeft gesloten.

We wilden eigenlijk in februari van dit jaar afspreken, maar deden dat in maart, precies op het moment dat de coronacrisis van Roemenië weer het verre en afgesloten land maakte dat het ooit was. Camataru belde dan ook op, om heel voorzichtig te informeren of het wel zo’n goed idee was om in deze situatie langs te komen. Hij klonk opgelucht en teleurgesteld tegelijk toen we besloten om de trip uit te stellen tot in onbezorgdere tijden.

Telefonisch nam hij vervolgens uitgebreid de tijd om voor in mijn geschreven verhalen de liefde te verklaren aan sc Heerenveen en al die aardige mensen daar, in het bijzonder 'de president' (Riemer van der Velde), 'Mister Foppe' (Foppe de Haan) en 'Mister Klaas' (Klaas Oenema, de grote sponsor die zijn komst in 1990 mogelijk maakte).

Na de presentatie van het jubileumboek stuurde ik foto’s naar Roemenië waarop te zien is hoe de iconen uit zijn tijd trots het vijf kilo zware resultaat omhoogtillen. "Ontzettend bedankt, dat waardeer ik zeer!", appte Camataru met veel uitroeptekens terug. "Ik kijk er naar uit om het boek in handen te hebben, als het veilig is om te reizen en elkaar te ontmoeten. Tot dat moment het allerbeste gewenst voor jou en je familie."

Het kostte dan ook weinig moeite om hem zover te krijgen om een videoboodschap in te spreken, naar aanleiding van de honderdste uitzending van onze supporterspodcast Radio Camataru. "Ik ben vereerd door jouw idee om de supporters te begroeten", antwoordde de nog altijd zeer geliefde clubicoon. "En door het feit dat jullie een radioprogramma naar mij hebben vernoemd."

Zo kon het gebeuren dat de Europees topscorer van 1988 en 75-voudig Roemeens international in zijn eigen kantoor, tussen alle belangrijke zaken door, met een Heerenveen-sjaal om zijn nek reclame stond te maken voor een podcast met duizend luisteraars met uitzending.

"Het is dertig jaar geleden dat ik ben vertrokken, maar ik houd nog steeds van de club en de supporters", klonk het. Bij veel oud-voetballers zou je dat niet direct hebben geloofd, of zelfs een goedkope tekst om makkelijk te scoren hebben gevonden, maar bij Rodion Camataru bleek uit alles dat het uit de grond van zijn hart kwam.

De club waar hij aan het einde van een grote carrière zijn ultieme voetbalgeluk vond, maakt hem voor de rest van zijn leven trots en vrolijk. Als hij er niet is, voelt hij een sluimerende heimwee. In die zin lijkt hij veel op Foppe de Haan, de trainer die hem na zijn afscheidswedstrijd in het oude Abe Lenstra Stadion met zijn volle gewicht op de schouders nam voor een geëmotioneerde ereronde.

Deze bijzonder gewone en tegelijkertijd gewoon bijzondere Roemeen is in alles Heerenveen. Zeker in een tijd waarin clubliefde noodgedwongen iets op afstand is geworden, is het rijkdom om zo’n verre vriend te hebben.

Hielke Biemond

Lees meer:
0 reacties
Agenda
za
30/03
RKC Waalwijk
20:00
SC Heerenveen
wo
3/04
SC Heerenveen
21:00
FC Twente
zo
7/04
SC Heerenveen
20:00
FC Utrecht
zo
14/04
Heracles Almelo
12:15
SC Heerenveen
do
25/04
SC Heerenveen
18:45
PSV
Bekijk de hele agenda
Stand
# Team GS DS P
8 FC Utrecht 26 -2 36
9 Fortuna Sittard 26 -11 34
10 Sparta Rotterdam 26 -5 31
11 SC Heerenveen 26 -7 31
12 Almere City 26 -17 30
13 PEC Zwolle 26 -13 28
14 Heracles Almelo 26 -25 26
Bekijk de hele stand