Natafelen met Redmer | Powerplay tegen de cirkelverdediging van Willem II

Van mijn vrouw heb ik geleerd dat het af en toe best verstandig kan zijn om eerst even tot tien te tellen en dan pas te reageren. Dat heb ik gedaan. Heel vaak zelfs. En dat is precies de reden dat ik dit weekend iets later ben gaan natafelen over de nederlaag tegen Willem II. Want tijd heelt alle wonden. En ik had het verder ook druk, trouwens.

Het stadion verliet ik om meerdere redenen in een vervelende gemoedstoestand. Ik mopperde, ik foeterde, ik vloekte. Ik was pissig. Ik bleef ook pissig. Totdat ik snapte dat het eigenlijk helemaal niet nodig was. Ik was namelijk zo pissig, omdat ik de wedstrijd intens had beleefd. Omdat ik net zo vurig had aangemoedigd als dat mijn club had aangevallen. Omdat ik het resultaat niet vond passen bij de wedstrijd. Maar in het grote geheel zijn die drie punten echt minder waard dan al dat andere.

Dit was een zespuntenwedstrijd in december tussen twee ploegen die daar in theorie best drie punten van zouden kunnen missen. De competitie wordt in deze fase nog niet beslist en we zijn beide ook nog eens lekker (maar wel terecht) boven onze stand aan het leven. Wij voetbalden vrijdag beter, maar hadden zo veel moeite met echt gevaarlijk worden dat je onze vijfde plek er ook niet altijd aan af kon zien. De voetballers uit Tilburg lieten overigens niet helemaal (lees: helemaal niet) zien waarom ze vierde staan.

Maar de ene ploeg uit Brabant is de andere ook niet. Waar in Waalwijk de doelpunten ook maar moeilijk vielen, vielen ze uiteindelijk wel. En dat zagen we ook allemaal wel aankomen. Tegen Willem II was dat eigenlijk nooit zo. We vielen wel aan, hartstochtelijk zelfs. Maar die tweede gelijkmaker hing nooit echt in lucht. En dan kun je simpelweg niet winnen. Dat deden we dus ook niet. Kan gebeuren.

Een zooitje missers en rakers op een rij.

Tien keer mis:

1. Er is vast nooit onderzoek naar gedaan, maar volgens mij winnen wij zelden een wedstrijd die voorafgegaan wordt door een te sloom gespeeld Fries volkslied. Het was nu ook echt tragisch traag. En we verloren. Vanaf nu ga ik het bijhouden.

2. Begon Willem II nou zo goed of begonnen wij weer eens niet goed? Als je kijkt naar het laatste uur ben je geneigd te zeggen dat het vooral aan ons lag, zonder Willem II daarmee te kort te willen doen.

3. Op het moment dat Woudenberg erin mocht komen om lekkere voorzetten vanaf links het strafschopgebied in te katapulteren, wisselde Willem II iemand erin om dat te voorkomen.

4. Floranus, Floranus, Floranus... Welhaast een schonere assist dan vorige week. Helaasch.

5. Verdedigend gezien was het ook niet echt een finest hour (and a half) voor het centrale duo. Zelf gaven ze al aan dat ze foutjes maakten die ze normaal juist niet maken. Die schutters van Willem II wipten er ook wel erg makkelijk langs om te scoren.

6. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat Joey Veerman, met zijn traptechniek, geen bal tussen palen weet te mikken. Van welke afstand dan ook. Uit welke hoek dan ook.

7. De dag die je wist dat zou komen. En weg is de ongeslagen thuisstatus...

8. Vanaf de gelijkmaker was het, op die ene akelige tegengoal na, eenrichtingsverkeer. Maar, laten we eerlijk zijn, echt heel veel kansen hebben we ook niet gehad. Hashtag frustrerend.

9. De voorzetten waren dan totaal hopeloos. Te weinig echt oog voor elkaar op de beslissende momenten. Die scherpte moet weer terugkomen. En rap ook.

10. Na de wedstrijd was er paniek. In alle drukte raakte ik mijn zoontje kwijt. Vier rondjes stadion, ontelbaar veel hartkloppingen en al oneindig veel ongeruste angstgedachten later vond ik hem bij een lieve vrouwelijke steward. Zij deed alles goed, mijn zoon had, behalve de verkeerde kant oplopen, ook alles goed gedaan. Maar jemig, voor een vaderhart was het niet cool. Echt niet cool.

Tien keer raak:

1. Ik keek er de hele week al naar uit. Er zat spanning op. Het voelde als een wedstrijd die weer eens echt ergens om ging. Het leeft weer meer en meer. Bij mij in ieder geval. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben.

2. Wéér een assist voor Robotman, wéér een doelpunt voor King Goalo. Usual suspects, usual performances.

3. Na onze goal gingen we echt goed voetballen. Jammer dat zij toen al gescoord hadden en nog jammerder dat ze dat later nog eens deden. Maar het is niet voor niets dat Willem II een uur lang met de rug tegen de muur stond. Dat lag niet aan hen, dat lag aan ons.

4. Niemand zag het. Of bijna niemand. Maar de manier waarop de warmlopende Halilovic een bal achteloos in de handen van een ballenjongen tructe, was weergaloos. Het hoogtepunt van een verder toch teleurstellende invalbeurt.

5. Op een dag dat handbal een hot item was bij sportminnend Nederland besloten wij een hele tweede helft lang te gaan, jawel, handballen. Powerplay tegen de cirkelverdediging van Willem II. Het leverde absoluut niet het gewenste of verdiende resultaat op, maar we lieten eens te meer zien dat we staan waar we horen.

6. Transfernieuws tijdens een wedstrijd. Het moet ook niet gekker worden. Maar we hebben, naar het schijnt, die Espejord zo goed als binnen. Mooi. Welkom alvast.

7. Voldoende revanchekansen met nog twee wedstrijden in ons stadion in de aankomende week. Als we die gewoon beide winnen (en dat gaan we), is deze zeperd weer volledig vergeven en vergeten.

8. Weer geen goal tegen in de laatste fase van de wedstrijd. Het is slechts een statistiekje, maar het is wel een lekker statistiekje.

9. Ik wil het nogmaals opnemen voor Odgaard. Tuurlijk, het was heus niet allemaal perfect. Maar sommige dingen waren gewoon wel goed. En zonder de juiste bediening, rendeert niemand. Maar Odgaard als schuldige van alles aanwijzen is hip, zelfs als het niet zijn schuld is. Haters gonna hate. Hup Odgaard!

10. Het schijnt dat ze met Johnny Jansen aan het onderhandelen zijn over zijn contract. Wat is dat voor iets belachelijks? Dat betekent dat het nog niet geregeld is. Ga dat eens even snel fiksen. Ook hup Johnny. En ook hup onderhandelingen.

Redmer Wijnsma