COLUMN | Voor alle fans

De TROS is niet mijn omroep, kun je wel zeggen. Ik heb niets met Nederlandstalige muziek of Limburgse politieseries. Laat staan met muziekfeesten op pleinen. Toch was er één programma, waarvan ik begreep waarvoor het was en daarom kon waarderen: Voor Alle Fans. Een bonte verzameling liedjes uit de Nederlandse muziekgeschiedenis.

Ik heb het nooit gekeken, hoor. Natuurlijk niet. Het  programma loopt ook al tien jaar niet meer. Maar als de titel zijn woord houdt, is de opzet geslaagd. Dat is namelijk precies waar de afdeling ‘volksvermaak’ zich mee bezig moet houden. Met haar fans. Zo werkt het op televisie, in het voetbalstadion en al die andere dingen die gemaakt zijn om anderen te plezieren.

Neem nu FeanOnline als voorbeeld. Het is misschien een beetje prediken voor eigen parochie, maar ik doe het toch. FeanOnline is bedacht door- en gemaakt voor fans. Zelf ben ik dat ook. En ik heb het geluk dat ik één- of tweemaal per week een stukje mag schrijven over mijn club voor medefans. Dat doe ik voor drie frikadellen en een bosje denkbeeldige rozen per seizoen. Dat is ook meer dan voldoende wanneer je iets doet wat je leuk vindt. Wanneer er waardering is. 

Nu weet ik dat er wel mensen zijn die mijn columns graag lezen, die snappen dat mijn stukjes ‘Natafelen’ niet al te serieus moeten worden genomen en mijn nominale bijdrage aan Radio Camataru op prijs stellen. Maar dat zijn vaak de mensen die je niet snel hoort en weinig reageren op de site of op Facebook. Dat maakt ook niet uit. Dat doe ik zelf ook zelden.

Maar tegelijkertijd kan ik er vergif op innemen (en dat zou een aantal kritische lezers ook graag willen, denk ik) dat de eerste reacties onder mijn stukjes zijn dat ik te positief ben, niet kritisch genoeg en geen verstand van voetbal heb. Dat laatste is zeker waar, maar die eerste twee punten lijken me kolder. Ik vind het, als fan, namelijk belangrijk om de juiste vorm van kritiek te uiten, maar vooral positief te blijven.

Dat is heus niet altijd makkelijk. Op de tribune verlaag ik mij ook wel eens tot krachttermen en cynisme. In mijn stukjes ‘Natafelen’ staan pertinent tien dingen die niet zo fraai of rooskleurig waren en ook die komen uit de grond van mijn hart. Ik had het afgelopen seizoen ook wel eens geen zin om gedesillusioneerd terug te rijden naar huis en overwoog daardoor helemaal niet te komen. Maar wegblijven lost niets op. Net als oeverloze eenrichtingsnegativiteit. 

Ik weet dat ze daar bij de club ook niet blij mee zijn. Dat het voelt als vechten tegen een onzichtbare bierkaai wanneer er van heinde en verre ongefundeerde kritiek wordt geleverd. Ik weet ook dat de club bereid is om met iedere kritische supporter om de tafel te zitten. Maar in dat soort gesprekken help je de club niet verder door uit emotie en/of onwetendheid met stronthagel te schieten.

Neem FeanOnline weer als voorbeeld. Toegegeven, de titels zijn af en toe suggestief en de reclames zijn verrekte irritant. Er moet namelijk wel geld verdiend worden om de site, waar wij fans zo graag het nieuws over onze club vandaan halen, in de lucht te houden. Maar FeanOnline bréngt slechts het nieuws. FeanOnline maakt het niet. We geven Noralie Beyer ook niet de schuld van de hoge kippensterfte in Noord-Swaziland. En we schreeuwen dan al helemaal niet naar de televisie: ’Ga eerst maar eens luxaflex ophangen!’

Want ook dat gebeurt stelselmatig. Van die kansloze, negatieve opmerkingen die met het onderwerp niets te maken hebben. Wanneer FeanOnline bijvoorbeeld nieuws plaatst over een geslaagde jeugdvoetbaldag of de verjaardag van een materiaalman, is de eerste reactie doorgaans ‘Ga eerst maar eens voetballen!’. Duimpje hier, hartje daar. 

Chagrijnige negatievelingen drinken de gifbeker half leeg. Optimisten vullen het glas halfvol energiedrankjes. Die zijn ongezond, dat weet ik wel. Slecht voorbeeld dus, maar het idee erachter is duidelijk. Juist op media als Facebook verdwijnt positiviteit als een droge dwarrelscheet is het makkelijk scoren met een negatieve sneer in het digitale luchtledige. Het ironische is dat deze column ook op Facebook zal verschijnen... wel, er kan en mag op gereageerd worden. Graag zelfs.

Als er toch zo’n behoefte is aan een uitlaatklep om negatief gezeur overheen te braken, zeur dan maar op mij en mijn schrijfsels. Dat is prima. Maar verlies jezelf niet in de onbegrensde onbekrompenheid van droefgeestigheid waarmee niemand geholpen is. Ook de club niet. Zij doen het namelijk voor ons.

Redmer Wijnsma