Natafelen met Redmer | Hoe demotiverend is dat voor de spelers?

De laatste wedstrijd tegen De Graafschap was een regelrechte zeperd. Voor wie niet weet wat een zeperd is: dat is een ouderwets woord voor iets wat niet zo goed ging als verwacht, een pijnlijke nederlaag. Nou, dat was het twee weken geleden wel. Als je ‘zeperd’ zoekt op YouTube vind je die wedstrijd. Tijd voor revanche dus.

Nou, die kregen we. Deels. Want in de eerste vijftien minuten speelden we zoals we wilden beginnen: aanvallend, met druk, met kansen en met de allerbeste wil om er het allerbeste van te maken. Op de tribune keken we elkaar aan met de ‘dit-komt-wel-goed-blik’. Dat kwam het ook. Uiteindelijk. Maar dat was niet omdat we zo lekker bleven voetballen.

We glibberden op fragiele wijze richting het eindsignaal en wisselden piekjes af met ondoorgrondelijke dalen. Juist op het moment dat niemand er echt meer in geloofde, sommigen al voor de drukte en file het stadion uit waren geslenterd en de meesten meer vreesden voor weer een thuisnederlaag, was daar Pelle met zijn goal. Hij werd de held van de avond, maar laten we de rol van Warner Hahn niet uitvlakken. Hij zal opgelucht zijn dat hij zich weer eens kon onderscheiden.

De allergrootste opluchting was na afloop bij mijn zoon. Eindelijk zijn eerste thuisoverwinning. Eindelijk! Dat het allemaal niet zo fantastisch was tegen Excelsior kon hem niets schelen. Dat het ‘slechts’ tegen Excelsior was nog minder. Hij juichte, straalde en werd lachend gefeliciteerd door alle mensen om ons heen. Iedereen blij en zo zou het ook moeten zijn.

Rest ons slechts een rijtje raak en mis. Voor ieder wat wils.

Tien keer mis:

1. Nee, ik vind het ook niet leuk om wéér over de bezettingsgraad van het stadion te beginnen, want daar is al genoeg over gezegd en gezeurd. Maar als ik het al niet leuk vind, hoe (de)motiverend is het dan voor de spelers?

2. Het begon allemaal leuk en aardig, maar het werd na een minuut of twintig wel weer erg slap en slordig. En dat bleef het tot het einde. Jammer, want het begin was echt wel goed.

3. Moeten we al een beetje beginnen te morren over het linkerbeen van Johnsen. Of over zijn te ver doorgevoerde acties? Of over zijn niet ver genoeg doorgevoerde acties?

4. De keuzes van Høegh begrijp ik soms echt niet. Verdedigend viel het allemaal nog wel mee, maar opbouwend kon ik er soms echt niets van maken. Rare boogballetjes op middenvelders die in de dekking staan en zo. Doe maar niet.

5. Yuki Kobayashi erin wisselen wanneer een heel stadion smeekt om een overwinning. Dat is niet met elkaar te rijmen. Hoewel hij met de voorrassist natuurlijk wel een belangrijk aandeel had in de geniepige overwinning.

6. Kik Pierie en Daniël Hoegh hadden het allerhoogste passingspercentage van allemaal. Geslaagde passes dus. Naar een medespeler. Iets in mij zegt dat Kik en Daniël vooral elkaar bedienden. Het leek af en toe wel horizontaal sjoelen, zo veel werd er geschoven.

7. Nog een duo: volgens mij moeten we niet meer met de Schaars-Rienstra-combi willen spelen. Ik kan me niet herinneren dat we met die twee samen een goede pot hebben gespeeld en op zich is dat best gek, want afzonderlijk zijn ze natuurlijk best prima. Misschien is het net als met een dubbele espresso en een schaaltje Croky Bolognese. Dat is beide lekker, maar samen is het niet te pruimen.

8. Ha, lekker dan voor al die mensen die teleurgesteld naar huis gingen in de zesentachtigste minuut. In your face.

9. We moeten ook niet te veel zeuren. Dit zijn drie belangrijke punten die we ook zomaar niet hadden kunnen hebben. Ja, ook ik licht er natuurlijk tien mindere punten uit, maar dat is het principe van dit artikel. Uiteindelijk mogen we niet mopperen en dus moeten we ook niet te veel zeuren.

10. Hoewel we twaalf punten halen uit de laatste vijf wedstrijden, heb ik nog steeds niet het gevoel dat we ons écht kunnen mengen om de strijd om de play-offs. Laat ik alsjeblieft ongelijk hebben.

Tien keer raak:

1. Er was na vier vier minuten al meer aangevallen dan in negentig minuten tegen De Graafschap. Dat beloofde al/nog veel goeds. Of in ieder geval beters.

2. De crosspasses van Pierie lijken me meer dan voldoende voor een goedgevuld cv waarmee je bij Ajax aan kan komen. 

3. Die Edwards is een heerlijk voetballertje. Laten we die kopen. Ohja, die Jerdy Schouten kunnen we wat mij betreft ook wel op de kop tikken. Ook een prima voetballer. Ook gewoon kopen. (Gaat niet gebeuren, dat weet ik ook wel. Maar soms is het leuk om zoiets te vinden. En als zulke jongens bij de tegenstander opvallen, zegt dat ook wel wat)

4. Het voordeel van de betrekkelijke rust en stilte op de tribunes is dat je af en toe prima kunt verstaan wat spelers op het veld tegen elkaar zeggen. Niet dat ik dan beter begrijp waarom ze doen wat ze doen, maar het geeft wel een extra dimensie aan het schouwspel. Of zo.

5. Het is toch heerlijk om die Pelle van Amersfoort achter de hand te hebben. Hij zal het zelf niet leuk vinden, maar hij is de ideale wisselspeler.

6. Warner Hahn redt een punt.

7. Warner Hahn redt weer een punt.

8. Warner Hahn redt gewoon wéér een punt!

9. Vies, lelijk en laat winnen. Ik kan me na gisteren heel goed inbeelden hoe heerlijk het leven van een PSV-supporter moet zijn.

10. Zevenentwintig wedstrijden gespeeld en de resultaten daarvan zijn keurig verdeeld. We hebben net zo vaak gewonnen als verloren en zelfs gelijkspelen doen we net zo vaak. Dat is veruit onze minst grillige statistiek en prestatie van dit jaar.

Redmer Wijnsma