Natafelen met Redmer | Controle versus lijdzaam liggen wachten

In Groningen denken ze er lichtelijk anders over, maar voor ons was dit de miniderby. Natuurlijk is er wel een lichte rivaliteit, maar die is meer gezocht dan gevonden. En wat je niet echt voelt, kun je ook niet vinden. Maar prima, het is maar goed dat we niet verloren hebben. Scheelt mij persoonlijk een hoop gezeik. En het scheelt natuurlijk ook gewoon een puntje.

De eerste helft was voor ons. Wij vonden dat wij best aardig speelden en de Groningers vonden zichzelf erg slecht. De tweede helft vond Groningen zichzelf een heel stuk sterker en vonden wij onszelf weer dramatisch spelen. Gek is dat, dat er zelden een causaal verband wordt gezien tussen al die dingen. Groningen was slecht, omdat wij ze op hun zwakke punten pakten. De tweede helft deden zij dat bij ons.

Toch begint ons tweedehelftsyndroom nu al ernstige tekenen van herhaling aan te nemen. Laten we er, voordat het een selffulfilling prophecy gaat worden maar snel over ophouden. Het moet beter en daarmee weten we voorlopig genoeg. En, laten we eerlijk zijn, een puntje in Groningen is lang niet gek. Ook niet verrassend, want we spelen altíjd gelijk tegen elkaar. Ik vermoed een allesoverkoepelend complot van rellenontwijkende burgemeesters.

Ik kan wel leven met dit gelijke spel. Iedereen wel, denk ik. Nou, dan is het dus prima. Beide een keertje op de paal, beide een keertje scoren, beide een matige helft. Eigenlijk is de uitslag logisch.

Net zo logisch: tien keer mis en raak.

Tien keer mis:

1. De voorbeschouwing van Mario Been raakte kant nog wal en dobberde vol misinformatie, verkeerde klemtonen, naamsverwisselingen en totaal gebrek aan voorkennis verder in een hopeloze poel van onkunde.

2. Van Dresevic kun je heel veel vinden. Dat doe ik ook. Ergens vind ik het prachtig dat hij als een stuk nonchalance met benen zijn verdedigende taken met flair uitvoert. Tegelijkertijd ben ik soms he-le-maal klaar met zijn ingewikkelheidsabonnement. Zeg dat maar eens op en zoek eens een simpele oplossing.

3. Er waren hele veel botsingen met gestrekte benen van beide kanten. Duels om de bal, noemen we die ook wel. Die werden allemaal afgefloten door de scheidsrechter en bij voorkeur in het voordeel van de verdedigende partij. Onnodig.

4. Doordrukken, doordrukken, doordrukkeeeeeeeeeeen!!!!! Er had gerust een doelpuntje bij gemogen in de eerste helft. Groningen speelde niks klaar, wij staan minimaal voor en er was geen vuiltje aan de de lucht. Kortom: alle ingrediënten aanwezig om een wedstrijd nodeloos uit handen te geven. Dát gevoel.

5. Dus de stormloop kwam. En die kwam heftig. De ruimtes werden nog groter dan de druk. Dat is vast fijn voor neutrale kijkers, maar ik vond er verrekte weinig aan.

6. In het verlengde van het vorige verlengde kunnen we het ook nog hebben over de kwaliteit van de counters. Met zulke ruimtes en begaafde passers moet dat toch echt echt echt beter.

7. Nygren was weer eens een dissonant. Het buitenspel staan bij de vrije trap was een dieptepunt. Doe toch eens wat meer, jongen. Zo veel talent, zo weinig meerwaarde.

8. Ik lees zo af en toe de reacties op fora en meestal hangen die mij al snel de keel uit. Onfatsoen en scheldpartijen heb ik geen zin in. Ook veel meningen over Johnny Jansen gaan over grenzen. Slaat nergens op, gewoon niet doen. Laten we altijd nog maar vooral blij zijn dat er geen schreeuwende hoodie bij ons aan het roer staat.

9. Zodra we een tegenstander treffen die lekker de mouwen opstroopt, zijn wij er als de kippen bij om lijdzaam op onze rug te gaan liggen wachten tot ze al hun inzet en agressie op ons levenloze lijfje afreageren.

10. Al eerder gezegd, nu maar weer herhaald: voorin zit het probleem. Het is echt niet goed genoeg.

Tien keer raak:

1. Elke rode kaart voor Mike te Wierik is terecht, hoe onterecht ook. Deze gele kaarten waren terecht natuurlijk. Maar voor hem des te meer.

2. Vast onderdeel vlak na een transferperiode: 'Ieder debuut moet je vieren!' Dit keer Madsen, Nicolas Madsen. Het mist logische compliment dat ik hem kan maken is dat het totaal logisch leek dat hij er speelde.

3. Het passje van Veerman was des Veermans en dus prachtig. Het doelpunt van Halilovic was lichtelijk lucky, maar niet minder prettig. Het allermooiste aan die openingstreffer was de ontlading bij Johnny Janssen. Zoals hij zelf zou zeggen: 'Mooi, man!'

4. We hadden controle. Eigenlijk vanaf de eerste minuut. Die stabiliteit, die rust en die zekerheid kennen wij amper en voelt derhalve des te lekkerder.

5. De diepe bal op Veerman en zijn kornuiten in de aanval was nooit ons sterkste wapen. Ergens is dat ook wel fijn, want het is niet het allermooiste aanvalsspel om naar te kijken. Nu kwam er constant gevaar uit de diepe ballen achter de laatste groene linie.

6. Toch maar weer eens Erwin Mulder. Die stond weer heerlijk solide te keepen. Niks spectaculairs, maar nog veel minder paniekzaaierij en grabbelaarij. Mulder is al een heel jaar in uitstekende vorm.

7. En toch ook maar weer eens Sven van Beek. Sjonge, wat valt die mij mee. En nee, dat heeft niets met eigen doelpunten te maken. Hij leek me gewoon minder goed dan hij nu blijkt te zijn.

8. Achterin staat het gewoon goed. Het maakt niet zo veel uit wie er spelen, want het is lastig scoren tegen ons. Niets mis met de organisatie.

9. Persoonlijke noot: ik heb zondagochtend nog vijfenzeventig kilometer gefietst in een fietsshirt met pompeblêden. Omdat ik in de provincie Groningen soon, was het misschien een beetje de goden verzoeken. Achteraf denk ik dat het geluk gebracht heeft. Geen dank.

10. Op zich is het een misser, maar het is zo grappig dat het alleen maar raak kan zijn. Het verhaal van Kaib en de wortel. Hutssportblessure.

Redmer Wijnsma