Medewerkers werden via Facebook in de gaten gehouden'

Na het verhaal van oud-Heerenveen medewerker Leen van der Lee, komen er inmiddels verhalen van andere oud-medewerkers naar buiten. Op het forum van heerenveen.org doet een medewerker van de ICT-afdeling zijn relaas. Hij was vanaf de zomer van 2007 tot april 2012 werkzaam en zag de de club van binnen veranderen.

In de zomer van 2007 ben ik begonnen bij de club waar ik mijn hele leven al fan van was. Ik herinner me nog dat ik voor het sollicitatiegesprek met Henk Hoekstra en Linda Smit beneden bij de trap moest wachten. Ik zag Ronny Venema van de trap af lopen… Met gepaste bewondering dacht ik: dat is Ronny Venema… De jongens die ik zeven jaar eerder nog vanaf de tribune op het veld had aangemoedigd, liepen hier nu als gewone mensen rond. Op dat moment vond ik het al leuk, ongeacht de uitkomst van het sollicitatiegesprek.

Het gesprek ging goed, een tweede gesprek volgde, met Koos Formsma. Aan het eind van de dag had ik een aanbieding op zak. Met Formsma heb ik nooit gewerkt, toen ik begon was hij op vakantie, toen hij weer had moeten beginnen volgde een personeelsbijeenkomst waarin gezegd werd dat Koos de voorzittershamer terug had gegeven.

De periode Henk/Yme/Jan brak aan en er is veel over hen gesproken hier. Maar zij deden het echt niet zo slecht als hier wel beweerd is. Het halen van te veel spelers heeft ze de nek gekost, want die haalden niet het niveau wat verwacht werd. Geven ze zelf ook toe. De liquiditeit is sinds 2003 sterk verbeterd, dit wordt aangetoond in de jaarverslagen. Kun je gewoon nakijken. Verantwoord beleid in die periode, waar Henk verantwoordelijk voor was, petje af. Dat de Rabobank het krediet had opgezegd, zorgde voor veel onrust en toen moest er ingegrepen worden. Maar de RvC had ook haar verantwoordelijkheid moeten nemen want zij keurden alles goed.

Bart vd Meer c.s. bleven zitten, Henk en Yme moesten vertrekken, Jan bleef. Medio 2010 kwam Robert Veenstra uit Burgum. Aanvankelijk een aimabele man, kwam sterk over, “hard op de zaak, zacht op de relatie” hoor ik hem nog zeggen tijdens een interview op Omrop Fryslân. Dat eerste bleek al snel, dat laatste is er nooit uitgekomen. Behalve als je vrouwelijk was…

Nee, in eerste instantie was er niet veel aan de hand. Hoewel, de manier waarop een directiesecretaresse plaats moest maken was niet fraai. Veenstra pakte de zaken kordaat aan. Het vraagstuk wie de ICT architectuur mocht gaan beheren werd eindelijk opgelost en gegund aan de partij die simpelweg het beste bod deed. Geen vriendjespolitiek, ik was op dat moment blij met deze voorzitter. Want de partij die het elf jaar lang mocht doen, daar had Bart van der Meer aandelen in en het bleek politiek gezien verrekte moeilijk om daarmee te breken…

Maar het verhaal kreeg een vervelend staartje. Op dit forum heeft een bericht gestaan over de ICT-aanbesteding. Dat had iemand opgevangen, waar hij dat vandaan heeft is mij een raadsel, al heb ik een vermoeden maar dat doet niet ter zake nu. Het verhaal klopte niet, er werden bedragen genoemd die volgens mij uit de lucht gegrepen werden en had geen raakvlakken met de huidige situatie.

Maar het verhaal zoals het hier stond, had ik een keer van Henk Hoekstra gehoord en sloeg op een situatie die zich een paar jaar eerder had voorgedaan: een breuk met de veel te dure ICT-leverancier was niet aan de orde, Bart van der Meer wilde het niet hebben. Maar omdat dit hier op het forum stond, kreeg ik er last van: meermalen heeft Veenstra mij op intimiderende wijze doorgezaagd over hoe dit in vredesnaam op het forum terecht was gekomen. Nou, niet via mij dus. Ik had geen schuld aan dit verhaal, maar de toon was gezet.

Bij een overleg tussen Sportstad, sc Heerenveen en de toenmalige ICT-leverancier viel hij mij in gezelschap af. Ik weet nu niet meer precies wat daar aan ten grondslag lag, wel dat ik ontzettend teleurgesteld was en meneer vond het ook nog nodig om dat verhaal over dat forumbericht nog eens te herhalen, om mij nog meer in een hoek te drukken.

Vanwege een moeilijke thuissituatie begon ik tekenen van een burn-out te vertonen. Ik herkende dat, op mijn 29e had ik dit ook al eens gehad, bij mijn eerdere werkgever. Ik wilde dit bij hem aangeven, maar hij begon over de grootte van mijn afdeling, oftewel dat het veel te klein was om zelfstandig te functioneren binnen de club. En mijn klachten? Ik was veel te jong voor dat soort klachten. Ik heb niet gezegd wat ik wilde zeggen, ik nam de gok om extra mijn best te doen en maar te hopen dat het privé gezien niet zou escaleren. Dat ging gelukkig goed.

Belangstelling in mijn afdeling was er nooit. Twee keer is Veenstra op mijn kamer geweest: één keer op verzoek van Jan van Erve vanwege een instelling op de iPad (Veenstra heeft volgens mij aandelen in Apple…) en één keer omdat er een kabeltje voor zijn laptop moest komen. ICT moest maar naar Sportstad Heerenveen. Was ik het mee eens hoor, laat dat duidelijk zijn. Gezamenlijk konden we best een goede ICT organisatie in stand houden, het liep gewoon goed, medewerkers waren tevreden. Systeembeheer was de verantwoordelijkheid van de externe partij (ondertussen ViaData, prima club), maar qua applicatiebeheer deden wij binnen de club zo’n beetje alles.

Oh, de voorzitter en zijn obsessie voor Apple… De club werkte nog met Exchange 2003 toen Veenstra binnen kwam. Zijn iPad en iPhone konden hier niet goed mee communiceren, dus er moest en zou een nieuwe mailserver komen. Ik vond dat onzin, omdat Microsoft nog steeds ondersteuning bood op de oude mailserver en de club kon haar centen wel beter gebruiken. Maar nee, wij hadden verouderd materiaal en dat moest en zou vervangen worden… Kosten: 15.000 euro. De OR heeft mij hier vragen over gesteld en ik heb mijn mening gegeven.

Zo heb ik ook antwoord gegeven op de vraag van de OR of een gezamenlijke sportdag (Friesland College, Sportstad en sc Heerenveen) geld moest kosten en of sc Heerenveen hier aan mee moest betalen. Dat heb ik bevestigd, ik was namens de club contactpersoon voor dit gebeuren. De voorzitter hoorde dit, sprak mij hierop aan, verzocht mij op zijn kamer te komen en gaf mij een gele kaart. Volgens mij hebben er twee collega’s aan de sportdag mee gedaan, omdat de rest het niet gepast vond dat de club hieraan mee moest betalen terwijl er financieel noodweer was. Op mijn vraag of ik volgens hem nog wel functioneerde, antwoordde hij dat ik dit maar met mijn leidinggevende moest bespreken (ondertussen viel ik hierarchisch gezien onder Financiële Zaken).

Ik zei: ik vraag het je rechtstreeks, wat vind je van mijn functioneren? Hij zei: dat valt buiten de scope van dit gesprek, ik heb er een mening over maar die houd ik voor me… Ik heb direct een functioneringsgesprek aangevraagd met Danny Steenstra, die ik hoog had (en heb) zitten. Goed gesprek, geen noemenswaardige bijzonderheden. Ik zei tegen Danny: hier klopt iets niet, er gebeuren hier vreemde dingen.

Het kantoor van de voorzitter en de gangen moesten ook geverfd worden, alles in dezelfde kleur. Er was nieuw meubilair gekomen, ik moest de facturen accorderen en heb mijn verontwaardiging uitgesproken over de hoogte er van. Ook dit kreeg ik later terug van Veenstra, had ik niet mogen zeggen. Ja, tegen hem zelf. Ehh… Een collega die het had gewaagd om een klacht van een sponsor door te geven aan Veenstra, is zo’n beetje zijn kantoor uitgeblaft. Hij heeft de eer aan zichzelf gehouden en is vertrokken.

Een paar maanden later werd verteld dat de saneringsplannen rond waren. Ik wist zeker dat ik er ook uit zou gaan, mijn afdeling was al grotendeels ontmanteld. Klopte ook, een dag later werd ik gebeld door de jurist dat ik vertrekken moest. In het exit-gesprek heb ik de voorzitter nog gevraagd hoe het stond met de plannen om ICT bij Sportstad onder te brengen. Hij zei: zeg jij het maar, dat weet jij beter dan ik. Ik zei: dit is een beslissing op bestuurlijk niveau, wat kan ik daar dan over zeggen? Dat is Veenstra ten voeten uit: als hij geen antwoord kan geven, legt hij het bij de ander neer.

Het waren de laatste woorden die ik ooit heb gewisseld met de voorzitter. Mijn frustratie heb ik eind april 2012 op de club gelaten, maar de sfeer is alleen maar slechter geworden onder het personeel. Dat er ‘fluistervinken’ zijn ingezet, dat geloof ik direct. Veenstra heeft letterlijk tegen de OR gezegd: het zou fijn zijn als ik zo nu en dan iets te horen krijg van wat er op de werkvloer speelt, het kan best eenzaam zijn in zo’n ivoren torentje… Ik had moeten zeggen: je kunt er zelf ook eens uitkomen en zelf rondlopen en horen wat er speelt. Betrokkenheid tonen…

Mensen werden gewoon gezócht. Ze werden via Facebook in de gaten gehouden en later aangesproken op de dingen die ze op persoonlijke titel en wat absoluut niks met de club te maken had als status op Facebook zetten. Die mensen werken nu niet meer bij de club. Terwijl Ida Veenstra het eens waagde om over collega-clubs te praten als ‘Ajakkes’ en ‘Pisvee’, op Facebook… Lekker handig, als vrouw van een bestuurder van een BVO.

Jan van Erve was toe aan een nieuwe uitdaging? Hij moest weg van Veenstra. Zijn eigen keuze ja, maar het werken werd hem onmogelijk gemaakt.

Veenstra heeft alleen MEAO. En een eredoctoraat omdat Stenden zaakjes met Londen deed. Geen studieboek heeft hij hiervoor open moeten doen. Kopieren van goeroe Covey, dat gaat hem goed af, maar het in de praktijk brengen lukt hem niet. De voorzitter van de raad van toezicht bij Stenden werd ingepalmd door de aula van de school naar die compleet onbekende man te vernoemen. Hij denkt sluw en slim te zijn en komt een heel eind, maar hij heeft nu zijn hand overspeeld.

Hij weet het zo goed allemaal… Maar Stenden kan het niet waarmaken en waar staan we met sc Heerenveen? Oh ja, de D1 en de beloften zijn kampioen geworden. En we zijn financieel gezond (transferinkomsten worden gebruikt om de exploitatie rond te krijgen, iets wat voorheen nooit kon/mocht). Jan de Jonge wilde hij ontslaan, maar dat heeft hij (nog) niet gedaan omdat Jan kampioen is geworden. Er is iets grondig fout bij de club en dan hebben we het nog maar niet over zijn rol als commissaris bij Caparis. Daar ligt het ook aan ‘anderen’…

Mijn verhaal is niet spannend. Mijn eigen ontslag, ik kon er mee leven. Ik heb zelfs eens gezegd: als het de club helpt, mag je mijn afdeling wegbezuinigen, ook als het mij m’n baan kost. Maar de beste collega’s die ik ooit heb gehad worden geïntimideerd en gaan iedere dag met angst naar het werk. Uitzonderingen daargelaten, maar ook die mensen hadden nog niet zo lang geleden een andere mening… Zo jammer is dat, maar ook bij hen is het angst, ik weet het zeker.

Voor mijn ex-collega’s heb ik dit geschreven, in de hoop dat het hen over een drempel heen helpt. Ga naar die klachtencommissie, doe je verhaal. Spreek je uit en help mee om sc Heerenveen weer een hart te geven.

Ook jullie zijn Heerenveen!