"Hij stoorde zich aan het abominabele trainingsveld van Heerenveen"

"Teunissen was sinds het overlijden van Kees Rijvers, in maart vorig jaar, de oudste nog levende oud-trainer in het profvoetbal. Hij coachte SC Heerenveen tussen 1967 en 1969", opent Johann Mast in de Leeuwarder Courant. "Het was een andere tijd. Hij was nauwelijks aan zijn klus begonnen of hij kreeg te maken met drie spelers die liever bij de amateurs van Jubbega gingen voetballen omdat ze daar meer konden verdienen."

Het drama kreeg een vervolg: "De nieuwe trainer stoorde zich aan de slechte accommodatie en het abominabele trainingsveld van Heerenveen. Hij ergerde zich een ongeluk aan schots en scheef tegen het toegangshek gesmeten fietsen. Maar wat hem nog het meest stoorde was de – wat hij noemde – Abe-mythe die als een deken over de hele club hing."

Eerder sprak Teunissen zich al uit in de LC: "Het Abe-tijdperk is voorbij, dromen helpt niet. Zestig tot zeventig procent van het huidige bestuur stamt uit die tijd en deze mensen zijn niet meer in beweging te krijgen. Het woord ‘vroeger’ is voor Heerenveen zeer belangrijk. Dat is het voor mij ook wel, maar ik vind het heden nog belangrijker en de toekomst het belangrijkste. Aan dat laatste denkt men hier in Heerenveen te weinig."

"Een mopperpot? Om de dooie dood niet. In hetzelfde interview vertelde Teunissen enthousiast over zijn toewijding om Heerenveen naar een hoger niveau te brengen, over het plezier dat het opleiden van jeugdspelers hem gaf, over de ijver van de mensen met wie hij dagelijks werkte en de steun die hij van hen kreeg", vervolgt Mast. "Wat zou Evert Teunissen gevonden hebben van de wijze waarop SC Heerenveen de Abe-mythe tegenwoordig exploiteert, jaren na zijn vertrek?"