COLUMN | Vak 27

Al sinds de opening van het nieuwe Abe Lenstra stadion is vak 27 rij 7 stoel 12 mijn vaste plaats. Recht achter het doel in rechte lijn met de penalty stip. Een prachtig plekje! Als sponsor van onze mooie club heb ik eigenlijk recht op een plek op de hoofdtribune. Je weet wel, daar waar het vaak zo stil is. Voor die plek heb ik destijds dan ook vriendelijk bedankt. Bij ons is het veel gezelliger!

In vak 27 zitten de jongens met wie ik vroeger in het oude stadion op Noord stond. Inmiddels allemaal een beetje ouder en grijzer maar de sfeer is er niet minder om. Naast mij zit Eltjo, mijn jeugdvriend en vroegere buurjongen uit Heerenveen. Als kleine ventjes glipten we via de atletiekbaan stiekem het oude stadion binnen. Toen dat in het nieuwe stadion niet meer kon hebben we een seizoenkaart genomen. We ontmoeten elkaar op deze manier nog steeds eens in de twee weken.

Verderop zit Andre, ook een jeugdvriend en tevens een collega van mij. Ooit hebben we gerend voor ons leven om een beet van een politiehond te voorkomen. Op maandagmorgen praten we de wedstrijd op ons notariskantoor in Zwolle nog een keer door. Wie speelde een goede pot en wie was 'bagger'?

Aan de andere kant naast mij zit Ronnie. Ronnie is Ronnie, hij schijnt ergens in Makkum te wonen en werkt in Leeuwarden. Ronnie kan ik uittekenen in zijn leren jasje, of het nou zomer of winter is. Sinds kort neemt hij zijn dochter mee. Verder weet ik weinig van Ronnie. Maar dat hoeft ook niet op een voetbaltribune, een beetje slap ouwehoeren is voldoende. Ronnie zit al zolang naast mij dat ik hem inmiddels ook als een vriend beschouw, alhoewel ik niet eens weet waar hij precies woont en hoe zijn vrouw heet. Aardige gast.

Achter mij zit een familie in wisselende samenstelling. Ik denk een man en vrouw, de broer van de man en de zoon en (schoon)dochter van de man en vrouw. Geen idee hoe ze heten. Zal het eens vragen. Ze hebben in ieder geval wel verstand van voetbal leid ik af uit hun zinnige commentaar op de wedstrijd. Eltjo en ik zijn altijd blij als de vrouw er is. Dan krijgen we een marsje in de pauze!

Als laatste is er nog dat joch dat vijf stoelen verder zit. Geen vriend van mij. Komt steevast na de pauze te laat. Terwijl de wedstijd al gaande is komt hij met zijn volle bierglas nog voor ons langs schuiven. De helft van het biertje ligt dan bij mij op schoot en spannende momenten op het veld missen we. Heel irritant.

Wie er niet meer zit is het oudere echtpaar voor mij. Jarenlang vaste tribune klanten. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het met ze zou zijn. Leven ze nog? Volgen ze de club nog?

Over de pauze gesproken. Dan komt altijd mijn verstandelijke beperkte broer Douwe Jan even langs. Hij zit in vak 26 en komt 'even buurten'. Ronnie, de man achter mij, Eltjo en ik krijgen dan zo'n ferme handdruk dat we er de hele tweede helft nog last van hebben. Soms is Andre ook de pineut. Mijn broer geniet dan met volle teugen.

Na afloop loop ik via de hoofdtribune nog even de OSSH ruimtes binnen om een biertje te drinken. Daar ontmoet ik dan mijn vader. 80 jaar, maar minstens zo fanatiek als de gemiddelde Nieuw Noord-supporter! Als Heerenveen verliest slaapt hij slecht. We praten nog even over de wedstrijd en hebben het over familie aangelegenheden. Voor mij nog altijd een mooi en waardevol moment.

Kortom, het tribuneleven bij Heerenveen is schitterend. Daar kan geen FOX Sports tegenop! Of Heerenveen wint of verliest maakt ons daarbij niet zoveel uit. Natuurlijk zijn we chagrijnig als onze SCH verliest, maar onafhankelijk van het resultaat blijft het altijd gezellig en zullen we altijd blijven komen. Forza Heerenveen!

Jelger de Kroon