COLUMN | Superfan

Min of meer bij toeval belandde ik in september 2009 op de tribune bij de Oranje Leeuwinnen, toen zij in Finland debuteerden op het Europees Kampioenschap. Als Erasmus-student was ik in Tampere belandt, waar enkele dagen na mijn aankomst de Leeuwinnen tegen Frankrijk zouden spelen in de kwartfinale.

In die tijd was er in de Nederlandse media amper belangstelling voor het vrouwenvoetbal, maar als voetballiefhebber moest ik natuurlijk even kijken. Op de hoofdtribune kwamen we vooral familie en vrienden van de speelsters tegen, die het maar bijzonder vonden dat er ook andere Nederlanders naar het duel kwamen kijken.

Nederland won na penalty's van Frankrijk en de halve finale bleek ook in Tampere te zijn, dus een paar dagen later zaten we tegen Engeland weer op de tribune. Hoogstaand was het allemaal niet, maar het duel was spannend genoeg en werd uiteindelijk in de 116e minuut in Engels voordeel beslecht. Ene Sherida Spitse, toen nog een 19-jarig talent, zat op de bank.

Zij was twee jaar eerder al bij de officiële aftrap van de Vrouwen Eredivisie tussen SC Heerenveen en FC Twente, die met 2-3 werd gewonnen door de Friezinnen. Spitse scoorde twee keer. In de dertien jaar daarna heeft SC Heerenveen als enige profclub in het noorden een uitstekende naam als springplank opgebouwd (goh, waar kennen we dat van?) en speelden vele internationals van nu in Friese dienst: van Lieke Martens tot Shanice van de Sanden en Vivianne Miedema.

De laatstgenoemde werd in 2014 zelfs door het grote Bayern München weggeplukt uit Friesland, maar het lullige is echter dat de club van die successen financieel vrijwel niets heeft meegekregen. De club heeft haar nek uitgestoken om er ook te zijn voor het vrouwenvoetbal, maar ziet daar nul komma nul van terug qua transfergeld, doorverkooppercentages of opleidingsvergoedingen. De FIFA is bezig met een plan om dit alsnog te bewerkstelligen, maar anno 2020 is daar nog niets van terug te zien.

Ook dit jaar - of beter: zeker dit jaar - zijn de vrouwen van SC Heerenveen volledig afhankelijk van sponsorbijdrages en de inzet van vele vrijwilligers. Geen inkomsten uit kaartverkoop of merchandise zoals de mannen. Het jaarverslag van de mannen wordt groot uitgemeten in de media, maar de toekomst van het vrouwenvoetbal staat ieder jaar weer op het spel. En zeker aan het eind van het jaar, als er gewacht moet worden op nieuwe inkomsten in januari.

Dankzij Moofpeople en Ausnutria, dat als één van de weinige sponsoren van de mannen ook sponsor van de Vrouwen is, hebben ze er al belangrijke partners bij gekregen. Maar door corona komt de steun van andere sponsoren steeds verder onder druk te staan. Maar daar kunnen wij als fans iets aan doen! Laten we een fractie van wat we normaal gesproken jaarlijks uitgeven in het Abe Lenstra Stadion, schenken aan het vrouwenteam.

Voor een bedrag van slechts 24 euro ben je de rest van dit seizoen een Superfan van de SC Heerenveen Vrouwen. Met iedere donatie wordt de toekomst van het Friese professionele vrouwenvoetbal weer een stukje stabieler. Hoe fijn zou het zijn als ook zij zich konden focussen op de lange termijn, met langere spelerscontracten, waardoor in de toekomst er ook transfersommen ontvangen kunnen worden.

Het zijn misschien kleine stapjes, maar ondertussen gaat ook het vrouwenvoetbal vooruit. In 2009 droomden de Oranje Leeuwinnen van een uitverkocht Abe Lenstra Stadion en tien jaar later werd dat werkelijkheid. Wie weet spelen de SC Heerenveen Vrouwen in 2029 wel in een vol Abe Lenstra Stadion? Met dank aan de bijdrages van de Superfans!

Marcel Koppers