COLUMN | Last man standing

Morgenavond gaat het gebeuren in Almelo. Heracles speelt op eigen veld tegen Sparta Rotterdam. Voor Michel Breuer zal het een bijzondere avond zijn. Hij staat dan voor de 500ste keer aan de aftrap bij een competitiewedstrijd in het betaald voetbal. Al betwijfel ik sterk of hij überhaupt stil staat bij dergelijke mijlpalen. Hij is te veel realist zonder poeha.

Misschien een bloemetje in ontvangst nemen om aan zijn vrouw te geven in combinatie met drie punten uit Almelo en dan is voor Michel al snel weer gewoon vrijdag. Zo stel ik mij dat voor. Michel is voor zover ik weet ook de enige eredivisiespeler die op zwarte schoenen, de Copa Mundial van Adidas. De schoen kwam op de markt in 1979 - een jaar voor Michels geboortejaar 1980 - en werd speciaal ontwikkeld voor het WK in Spanje in 1982.

Normaliter zou de schoenkeuze van een voetballer weinig opvallend zijn. Maar in een tijd dat spelers bijzondere kapsels, idiote tatoeages en opvallende felgekleurde schoenen kiezen om maar enigszins op te kunnen vallen koester ik de keuzes van Breuer. Een voorbeeld voor velen. Misschien niet zozeer vanwege zijn kenmerkende boogballetjes of het uitblijven van weelderige transfers naar verre oorden maar temeer om tussen al dat geweld, opkomende hypes en verregaande idioterie gewoon Michel te zijn en te willen zijn. Dat is een bijzonder compliment waard.

Hij mag in dat opzicht echt de titel 'last man standing' dragen. Michel praat bijvoorbeeld niet met de hand voor zijn mond wanneer hij een tegenstander even de waarheid zegt. En wel om twee redenen: 1. Praten met de hand voor je mond is onfatsoenlijk (kwestie van opvoeding) en 2. Michel realiseert zich dat wanneer hij iets zegt in het veld tv kijkend Nederland daar echt niet van de in war raakt. Misschien dat de heren Ziyech, Vilhena en de gebroeders Seuntjens daar nog iets van kunnen opsteken.

Ondertussen werken de clubs kinderachtig gedrag van spelers vaak ook zelf in de hand. Ze maken ze veel te belangrijk maar tegelijkertijd afhankelijk. Zoals bij Ajax waar een persvoorlichter Donny van de Beek wel de prijs van speler van de week wil laten ontvangen maar hem tegelijkertijd verbiedt om zijn mening te geven over de keuzes van zijn trainer. Dat is stuitend en lachwekkend tegelijk. Ik ben benieuwd of deze belangrijke meneer Zlatan Ibrahimovic in zijn tijd bij Ajax op dezelfde manier zou hebben aangesproken. Probably not.

De voetballerij is geen business voor onafhankelijke denkers (en doeners). Alleen wanneer je exceptionele kwaliteiten bezit kan je je iets meer permitteren. De mindere goden moeten doen wat ze gezegd wordt, hun mond houden en geen onvertogen woord over de trainer uitbrengen. Anders word je verbannen naar de bank of de tribune. Maar ook daar zal Michel Breuer zich naar alle waarschijnlijkheid niet aan storen.

Michel, het is een eer jarenlang met je gespeeld te mogen hebben... je speelt jezelf dit jaar weer 'gewoon' veilig met Sparta en ach, plak er dan nog maar een jaartje aan vast.

Geert-Arend Roorda